Od 22 lutego 2016 roku obowiązują nowe przepisy w Kodeksie pracy dotyczące ograniczenia nadmiernego stosowania umów na czas określony. Wprowadzone zmiany w istotny sposób modyfikują obowiązujące dotychczas zasady zawierania i rozwiązywania umów o pracę na czas określony. Dodatkowo zmiany te wpływają również na trwające terminowe umowy o pracę.
Jedną z głównych zmian jest ograniczenie rodzajów umów o pracę. Od dnia 22 lutego 2016 roku obowiązują następujące rodzaje umów o pracę:
- umowa o pracę na okres próbny,
- umowa o pracę na czas określony,
- umowa o pracę na czas nieokreślony.
Natomiast przestają obowiązywać:
- umowa na czas wykonywania określonej pracy,
- umowa na czas określony w celu zastępstwa nieobecnego pracownika.
Do umów zawartych na czas wykonania określonej pracy, trwających w dniu 22 lutego 2016 roku stosuje się dotychczasowe przepisy co oznacza, że w niezmienionej formie będą wykonywane do czasu umówionej pracy.
Umowy na czas określony zostały ograniczone nie tylko co do czasu trwania zatrudnienia ale także dopuszczalnej liczby umów o pracę. Obecnie okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony nie może przekroczyć 33 miesięcy, a liczba zawartych umów nie może być większa niż 3.
Co do zasady oznacza to, że po upływie 33 miesięcy, lub od dnia zawarcia czwartej umowy u jednego pracodawcy, umowa staje umową na czas nieokreślony.
Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:
- 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;
- 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;
- 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
Reasumując, zmiana przepisów ma na celu regulację prawną umów o pracę i wyeliminowanie nadużyć polegających na zawieraniu umów na czas określony na bardzo długie niekiedy 10 letnie okresy, które ewidentnie noszą znamiona umów na czas nieokreślony.
